Ons leven kent twee glazen deuren
die ons de beelden laten zien.
Van wat eens was en gaat gebeuren
verleden, toekomst laten zien.
De eerste toont herinneringen
de beelden uit voorbije tijd.
Die als wij binnengaan omringen
met droefheid of met vreugd verblijdt.
De tweede deur waardoor wij kijken
schept beelden wat er kan verwacht.
Die soms voor ons onduidelijk blijken
gehuld in nevelen grijs en zacht.
Want meestal zien wij slechts contouren
en is de toekomst voor ons vaag.
Niet wetend waar die heen zal voeren,
wij blijven mensen van vandaag.
Want heel beperkt kunnen wij blikken
wat ons de toekomst brengen zal.
En moeten ons daar ook in schikken
dat is met toekomst het geval.
Maar ’t heden laat wel aan ons merken
van vreugde of dreiging die bestaat.
En daarmee hoop of angst versterken
voor wat de mens te wachten staat.
Wij kunnen van ’t verleden leren
goed met het heden om te gaan.
Om met verstand onheil te keren
als donkere tijden breken aan.
Die glazendeuren in ons leven
schonk God om ons te zijn tot nut.
Aan ons daarmee de kans te geven
dat men zijn leven goed benut.
Want ook in bredere verbanden
op kleine en op wereldschaal.
Zien wij hoe snel wij kunnen stranden
wat invloed heeft op allemaal.
Maar zij die op de Heer vertrouwen
en met Hem kijken door die deur.
Laat Hij iets van Zijn toekomst schouwen
zo brengt Hij ons hart in majeur.
Een zekerheid wordt ons gegeven
door God wiens hand alles beheerst.
Hij is de Heer van dood en leven
die ook over de toekomst heerst.
De Heer Hij laat aan ons beloven
een blijde toekomst zonder zorg.
Niets kan ons uit Zijn hand ontroven
want God staat voor die toekomst borg.
