Voorbij gaat het leven, de uren, de tijd,
wij gaan van moment, naar momenten.
Niets blijft bij het oude maar alles verglijdt,
heden, verleden, herinneringsprenten.
De beelden veranderen van dag tot dag
en soms laat gebeuren ons schokken.
Wij proeven ’t verdriet, ’t leed, de vreugde, de lach
en zien hoe de zon ons blijft lokken.
Die brengt aan het leven de kleur en de fleur
en blijft met haar gloed ons verwarmen.
Zij opent de harten van bloemen dat geur
die zij spreiden ons zacht gaan omarmen.
Maar net als wij mensen gaan bloemen voorbij,
die stil na hun bloeitijd verwelken.
Voor iedereen komt eens het einde nabij
en ledig de beker, van ’s levens kelken.
Geniet van het leven van ieder moment
en door liefde ons wandelen leiden.
Laat vrede en rust in uw huis zijn gekend,
met liefde die ’t hart zal verblijden.
Draag zorg voor elkander in vreugd en verdriet,
met warmte en liefde van binnen.
Om in het besef dat het leven ons biedt
een tijd van het elkaar beminnen.
De liefde die blijft want uit God komt zij voort
zij zal nooit vergaan, eeuwig blijven.
De dingen des levens met liefde verwoord,
horen wij in het hart neer te schrijven.
Die woorden die klanken zij maken ons blij,
een hand toegereikt en een arm omgeslagen.
Dat zijn zo die dingen voor u en voor mij
die vreugde ons schenkt in de dagen.
