De liefde die een ouder heeft,
is sterk en kwetsbaar beiden.
Die hij of zij zijn kinderen geeft,
waardoor men vaak moet lijden.
Een kindermond is vaak keihard,
en kan heel scherp verwonden.
Ook hun gedrag leidt vaak tot smart,
door wat wordt ondervonden.

't Is liefde die hen steeds weer richt,
en hen de hand blijft reiken.
Hen telkens wijzend op het licht,
dat Jezus steeds zal blijken.
Maar ouderliefd' wordt vaak beproefd,
en moet vaak druk ervaren.
Wanneer de zorgen opgeschroefd,
hun liefde gaat bezwaren.

De bloedband blijkt ontzettend sterk,
die is niet te verbreken.
Van 't prilst begin het handelsmerk,
waar liefde uit is gebleken.
Toch komt het triest genoeg wel voor,
dat liefde wordt verworpen.
Door kinderen lopend uit het spoor,
haar energie opslorpen.

Dan voelt men goed de kwetsbaarheid,
van trouw en ouderliefde.
Als diepe pijn wordt toebereid,
verdriet dat 't hart doorkliefde.
Soms komt de band toch tot een punt,
die tot een breuk doet leiden.
Omdat 't niet anders heeft gekund,
en niet bleek te vermijden.

Wanneer door psychisch wangedrag,
liefde niets kan bereiken.
En door de leefstijl die men zag,
de grenspaal dan zal blijken.
Maar boven 't menselijk beperk,
worden wij steeds gedragen.
Wanneer w' in  't moeizaam liefdewerk,
als ouders niet meer slagen.

Dan is er altijd nog die God,
wiens liefde nog veel sterker.
Een keer kan brengen in elk lot,
en zijnd de heilbewerker.
Het moeilijkste blijkt vaak steeds weer,
om kinderen los te laten.
Hen overdragend aan de Heer,
die niemand zal verlaten.

Hij gaat met ieder dan het pad,
dat Hij met ons voor ogen.
Alreeds in Zijn gedachten had,
in liefd' met elk bewogen.
De treurenden hen heft Hij op,
't verlies zal Hij verzachten.
En laat bij elke hartenklop,
ons 't komend heil verwachten.
Justus A. van Tricht

You have no rights to post comments