Soms sta ik met gebalde vuisten,
en schreeuw mijn woorden naar de hemel uit.
Met alle kracht hef ik mijn knuisten
en roep God aan vanwege Zijn besluit.
Zijn handelen kan ik dan niet begrijpen,
zie soms de zin niet van Zijn daad.
Maar ondanks dat laat Hij het rijpen,
in mij waarom Zijn handelen gaat.
Dit stelt mij soms voor vele vragen,
ik ben dan heftig met Hem in gevecht.
Waarom krijg ik zoveel te dragen,
mijn niet begrijpen aan Hem uitgezegd.
Maar gaande weg op ’s Heren wegen,
maakt God mij duidelijk wat Hij wil.
En achteraf blijkt weer Zijn zegen,
die Hij mij niet onthouden wil.
Dan toont Hij mij de resultaten
en d’ uitkomst die Hij voor mij heeft bedacht.
Hij gaat Zijn wegen, die mij baten,
die vaak heel anders zijn dan ik verwacht.
Als mijn emoties zich hebben ontladen,
en kalmte weer mijn vuist ontspant.
Ervaar ik, God wil mij niet schaden,
maar neemt mij liefdevol aan Zijn hand.
