Een hand in liefde toegestoken,
een helder licht dat blij verschijnt.
Een woord verlossend toegesproken,
waardoor wat duister is verdwijnt.
Een woord van hoop en blij verwachten,
klinkt op en schenkt weer nieuwe moed.
Schenkt uitzicht en weer nieuw krachten,
licht dat in ’t duister ons begroet.
Verdriet en tranen die er vloeien,
de scherpe pijn die afscheid brengt.
Om leven wat de dood ging snoeien,
wiens hand ons geen genade schenkt.
De bittere beker die wij drinken,
verlies dat leegte achterlaat.
Een laatste groet die zal verklinken,
verwaaiend waar de wind heen gaat.
Een woord van troost wordt ons geschonken,
een hand die alle tranen droogt.
Bemoediging heeft opgeklonken,
het droeve hart wordt weer verhoogd.
Het is de stem van de getrouwe,
de Eeuwige die met ons is.
Hij is het die ons laat aanschouwen,
Zijn liefde en trouw bij het gemis.
Hij gaat met ons schenkt ons Zijn zegen,
omrandt de dagen met Zijn licht.
Ons steeds nabij in voor en tegen,
in woord en daad op heil gericht.
De kille dood die ons doet rouwen,
zal eens verliezen al zijn macht.
Want wij die op Gods woord vertrouwen,
weten van ’t leven dat ons wacht.
Melodie: Licht dat ons aanstoot………….
