Mijn God hoe komt er ooit toch vrede,
waarnaar op aarde wordt verlangt.
Als zij die niet uit d’ hemelstede,
en uit Uw handen eens ontvangt.
Zelfs Kerstmis brengt aan haar geen vrede,
die blijft bestaan en duidelijk wordt.
Niet duurzaam bleek in Bethlehems stede,
die over haar was uitgestort.
Zelfs ’t blijde feest van de geboorte,
werd door Herodes wreed verstoord.
Want ieder klein kind in haar poorten,
werd door zijn waanzin ruw vermoord.
Zelfs als ‘k nu om mij heen doe kijken,
zover ‘k dat met mijn ogen kan.
Laten de media mij blijken,
’t geweld tot in Afghanistan.
Dit zet zich voort in werelddelen,
Afrika, Zuid Amerika.
Maar niemand kan het blijkbaar schelen,
men jaagt niet echt de vrede na.
Het blijft mij nog te veel bij praten,
te weinig daadkracht die ik zie.
Waarbij de vrede echt zou baten,
leidende tot meer harmonie.
Laat Kerstmis God, een voorbeeld wezen,
al blijkt ’t nog maar een pril begin.
Dat vrede aan ons wordt bewezen,
want slechts door ’t Kerstkind krijgt het zin.
Heer laat Uw vrede dan verbannen,
waar strijd en oorlog thans nog heerst.
En ons daar zelf tegen vermannen,
tot eens Uw vrede overheerst.
