Als water in de aarde weggevloeid
geen teken meer van leven om te geven.
Het lichaam door de duisternis geboeid
heeft nu geen doel meer om iets na te streven.
Geen geest, geen ziel die ’t lichaam meer bestuurt
geen hart dat met zijn slagen meer doet kloppen.
Waarmee het lichaam eertijds aangevuurd
aan ’t eind van het bestaan heeft moeten stoppen.
 
Met onze tranen staan wij bij het graf
met onze harten vol herinneringen.
De dood nam ons een zeer geliefde af
terwijl d’ emoties zich aan ons opdringen.
Wij voelen ons door ’t verdriet overspoeld
bij ’t afscheid van een intens zeer beminde.
Waarbij de leegte duidelijk wordt gevoeld
die ons als nabestaanden saam laat binden.

You have no rights to post comments