God blijft het ons zeggen,
in liefde geduldig.
Opnieuw steeds uitleggen,
oneindig veelvuldig.
Zijn woord en Zijn wensen,
wat Hij blijft verwachten.
Steeds weer van ons mensen,
Zijn woord te betrachten.

Wat zijn wij vaak doven,
en ziende vaak blinden.
Aan woorden van boven,
ons niet te verbinden.
Die worden in 't leven,
ons steeds voorgehouden.
Als richtsnoer gegeven,
ons daaraan te houden.

God laat ze ons horen
en steeds weer opklinken.
Eens voor ons gaan gloren,
als wij ze zien blinken.
In ons zullen rijpen,
om vrucht te gaan dragen.
Om die te begrijpen,
en naar te gedragen.

Zo blijft God steeds pogen,
ons hart te bereiken.
Opdat onze ogen,
omhoog zullen kijken.
En wij gaan volbrengen,
wat God zal verlangen.
Ons leven vermengen,
met zegen omhangen.

You have no rights to post comments