vervult met tranen en met smart.
In 't zwart gehuld door zoveel pijn,
verlangend Heer naar zonneschijn.
Verdriet wat nog geen uitweg vindt,
door pijn die hart en zinnen bindt.
In woord en tranen niet vertaald,
die wat er leeft naar boven haalt.
Ik bid U om die tranenvloed,
die last en pijn opluchten doet.
Die ruimte schept en adem geeft,
en maakt dat weer mijn ziel herleeft.
Droog dan mijn tranen door Uw hand,
die mijn gezicht met liefd' omspant.
Maak dat mijn hart Heer niet meer lijdt,
maar door U van de pijn bevrijdt.
