Met vlammend vuur en hoge winden,
kwam Hij met vurige tongen aan.
Vanuit de hemelse gewesten,
met toortsen van Gods troon vandaan.
Hij zette zich op ieders hoofden,
en plantte zich in menig hart.
Van hen die Hem verwachtten, geloofden,
Hij Helper, Trooster onzer smart.
In vuur en vlam deed Hij zich tonen,
de spraakverwarring was voorbij.
In d’ eigen taal deed elk toen horen,
wat d’ een tegen de ander zei.
Dit bleek de kracht der Geestes gaven,
die over hen was uitgestort.
In ’t huis waar allen zich begaven,
het daardoor plots’ling Pinksteren wordt.
Met vreugd en vuurgloed blij doortrokken,
werd ieder met de Geest vervuld.
Die met zijn vuur elk aan deed raken,
en met zijn windstroom heeft omhult.
Hij bracht zijn wonder onder volken,
boodschap die iedereen verstond.
Die niemand hoefde te vertolken,
maar die toch ging van mond tot mond.
