Met meer dan duizend kleuren om mij heen,
word ik verblijdt door zonneglans en zomertinten.
De zonnestralen spelen door de wolken heen,
en sieren hen met smal gerande gouden linten.
Een vogel zoekt zijn weg door hoge blauwe luchten,
op vleugels wiekend in de vroege dageraad.
Wat zal het doel zijn van zijn verre vluchten,
als hij mij als een stipje op de aarde achterlaat.
Waarheen zal elke vleugelslag hem voeren,
die hem een vrijheid geeft die niemand kent.
Zal het gevaar hem op zijn reis beloeren,
dat hem besluipt en aan zijn leven maakt een end?
Het groene gras golft zachtjes door de wind,
die ook de bladeren der bomen zacht doet ruisen.
En in het landschap waar ik mij bevind,
hoor ik het kabbelend water van een beekje bruisen.
En in haar snelle stroom waarin de vissen zwemmen,
als zilveren pijlen schietend happend naar hun doel.
Hun energie lijkt eindeloos en niet te temmen
jagend op voedsel met hun feilloos goed gevoel.
Een jonge haas springt in de groene verten,
al buitelend in de vrije buitenlucht.
Onder het wakend oog van enkele schuwe herten,
die aan de bosrand toezien voor 't gevaar beducht.
In deze sfeer waarvan ik intens geniet,
zie ik de bloemen stil hun hart ontluiken.
Ik ruik hun geur die de natuur mij biedt,
met vogels zingende in boom en struiken.
Hier afgezonderd ver van drukke stad en huizen,
ver van een wereld die zich haastig voorwaarts jaagt.
Hier zou ik willen wonen en naar toe verhuizen,
een stille plek waar niemand mij met wat dan ook belaagt.
Die rust die stilte die mij aan doet spreken,
met elk seizoen verrassend weer een ander beeld.
Dit is voor mij de mooiste plek gebleken,
hier wordt mijn wezen telkens weer opnieuw geheeld.
Dit oord waarin God mij Zijn schepping toont,
met al haar kleuren tinten en geluiden.
Waarmee Hij oog en hart en ziel en geest beloont.
doet telkens weer aan mij Zijn almacht duiden.
Hoe alles hier in harmonie en evenwichtig leven,
zich scharen doet naar wetten door de Heer bedoeld.
Hier zie ik terug iets van Zijn Goddelijk streven,
hier heb ik 't sterktst ook Zijn aanwezigheid gevoeld.
Hier kan ik vaak Zijn zachte stem nog horen,
die als een fluistering ruisend door de bomen gaat.
Hier tref ik zichtbaar nog de gouden sporen,
die God in het voorbijgaan voor mij achterlaat!
Justus A. van Tricht
24 april 2006
