Hij heeft zichzelf aan ons gegeven,
gedeeld, gebroken, als het brood.
Dat als wij eten, zullen leven,
en eenmaal opstaan uit de dood.
De wijn, Zijn bloed voor ons vergoten,
wat ons van zond' en schuld bevrijdt.
Heeft ons gewassen en ontsloten,
de weg die naar de hemel leidt.
Die tekenen aan ons geschonken,
en voor ons oog tesaam gebracht.
Waarvan gegeten en gedronken,
herdenkende Zijn laatste nacht.
Zij tonen aan ons Zijn vergeven,
Zijn liefde tot aan 't kruis getoond.
Zo schenkt Hij ons opnieuw het leven,
als Man van Smarten weggehoond.
Laten wij nimmer dan vergeten,
dit liefdeoffer van de Heer.
Opdat wij in dit leven weten,
Hij leidt ons eens in vreugdesfeer.
Wij zullen in de dood niet blijven,
maar Hem doen volgen uit het graf.
Geen schuld zal ons meer doen beklijven,
want Christus droeg voor ons de straf.
Eens als Hij op de wolken nadert,
zullen wij eeuwig met Hem zijn.
Wanneer wij met Hem zijn vergadert,
dan eet hij met ons, drinkt de wijn.
Dan zullen wij de beker heffen,
met Hem op 't grote bruiloftsfeest.
En d' overwinning doen beseffen,
op 't kwaad, de dood, wat is geweest.
Justus. A van Tricht
18 april 2006
