Zeventien juli bleek dag van verschrikking
't getal van veel mensen de dood tot beschikking
de ramp die hun namen herinnerd laat blijven
die 't leven in velerlei harten liet schrijven.

Geen armen die om elkander gaan sluiten
maar tranen als regen drup'lend van de ruiten
't verdriet om geliefden die men is verloren
dat 't weerzien van hen zo abrupt zou verstoren.

Zoekend naar woorden om allen te troosten
verzachtend het leed en weer vrede kan oogsten 
om wat is geschied eens te leren aanvaarden
met geloof hoop en liefde als zinvolle waarden.

Het geloof dat een mens helpt om zijn last te dragen
met hoop op het antwoord op velerlei vragen
waar liefde en begrip steeds de boventoon voeren
om daarmee de pijn in het hart te beroeren.

Wij blijven met u het gebeuren gedenken
en sprekend dat er toch nog toekomst zal wenken
't is duidelijk dat nooit een mens wordt vergeten
die ooit op die vlucht in de lucht heeft gezeten. 

You have no rights to post comments