Wanneer geliefden ons ontvallen
dan wordt de kring rondom ons klein.
Doordat er steeds groter aantallen
bij ons niet meer aanwezig zijn.
 
Want door de dood is hen ontnomen
’t familiare voortbestaan.
En niet meer samen kunnen komen
omdat zij reeds zijn heengegaan.
 
Wat overblijft is hen gedenken
d’ herinnering die ons nog rest.
Die God genadig ons blijft schenken
in onze geest steeds wordt ververst.
 
Gedenken laat een mens niet sterven
waar hij in ’t hart in leven blijft.
Al mocht hij ’t leven bij God erven
in d’ eeuwigheid die hem beklijft.
 
Eens komt de dag weer van ontmoeten
als wij met hen worden vereend.
Om hen bij God te gaan begroeten
als Hij ons ook toegang verleent.
 
Wij zullen kussend hen omhelzen
door ’t weerzien dat ons samen brengt.
En met elkaar zien het behelzen
Gods heerlijkheden ons vermeld.
 
Versmolten worden weer de harten
voorgoed in ’s hemels eeuwigheid.
Waarin het leven nieuw mag starten
tesaam met geliefden verblijd.
 
 
 

You have no rights to post comments