Soms snap ik niet waarheen U gaat,
als ik aan Uw hand de weg blijf volgen.
In ’t voetspoor treed dat voor mij staat,
Uw handelen maakt mij soms verbolgen.
Maar Heer ik weet ik kan niet zien
het doel wat U met mij voor ogen,
hebt en hoe deze weg misschien,
die door Uw hart met mij bewogen.
De beste weg blijkt om te gaan.
Toch zal ‘k in blind vertrouwen gaan,
al rijzen in mijn hart soms vragen.
U bent mijn Leidsman in ’t bestaan,
en als ik struikel zult U dragen.
Wanneer de weg soms moeilijk zwaar
en onbegaanbaar mij zal blijken
dan is er steeds Uw handgebaar
en Uw gelaat om naar te kijken.
Uw stem die mij weer moed in spreekt.
En steeds opnieuw word ik weer verrast,
als U mij doel en zin laat blijken.
Hoe wonderlijk Heer alles past,
als wij tesaam, het doel bereiken.
Gedachten, boosheid ooit gevoeld,
zijn als de sneeuw voor zon verdwenen.
Ervaar wat U Heer heeft bedoeld,
zie hoe U zegen blijft verlenen.
Op wegen die ik met U ga.
Want zegen is ’t die ik ontvang,
die U verleent, mij alle dagen.
Het doel vaak ver, de weg vaak lang,
dus blijf ik ’t aan Uw hand Heer wagen.
Die mij beveiligt overal
op elke weg die wij betreden.
Waarop Uw hand mij leiden zal,
als, gisteren, morgen, maar ook heden.
Door U geleid naar ’t Vaderhuis.
Vertrouwen hebt U mij geleerd,
al gaande door dit aardse leven.
Mijn weg gebaand, mijn voet gekeerd
en mij met liefde en zorg omgeven.
U hebt mijn honger, dorst gestild
en mij gespijzigd met Uw gaven.
Mij uit de diepten opgetild,
U volgen is mijn offergave.
U Heer wilt immers heel mijn hart!
