Niet al het leed komt ons ter ore,
want veel onttrekt zich aan ons oog.
Van wat miljoenen moeten dragen,
de smart die menig mens bewoog.
Aan oorlogen, verdrukking, rampen,
die er steeds zijn op ’t wereld rond.
Waar velen mee hebben te kampen,
verdreven, ziek of zwaar gewond.
Wel blijft het dagelijks nieuws ons tonen,
van wat er rondom ons gebeurd.
De vraag is of ’t ons nog blijft raken,
wat door het nieuws weer is bespeurd.
Wij zien per dag steeds weer de beelden,
op televisie, in de krant.
Zaken die mensen weer verdeelden,
een moord, een coupe, uitslaande brand.
Zijn wij als mens nog wel bewogen,
in medeleven met elkaar.
Door wat een mens kan overkomen,
en wat wij worden steeds gewaar.
Verkilling blijkt hard toe te nemen,
met de verharding van ons hart.
Waar mensen anderen ’t recht ontnemen,
en met geweld worden getart.
God vraagt bewogen mensenharten,
en spreekt ons steeds weer daarop aan.
Om naar de medemens te handelen,
opdat aan Zijn Woord wordt voldaan.
Afwachtend zullen wij niet wezen,
maar steeds in liefde doelgericht.
Op ’t geen waar Hij ons heeft gewezen,
dan zijn wij wandelend in het licht!
