Raakt het ons hart wanneer wij zien de beelden
van hen die God vaak ver bij ons vandaan
via de media ons toont van de misdeelden
aan wie nog zoveel onrecht wordt gedaan.
Wie krijgt bij d' aanblik geen betraande ogen
als hij de armoe van zijn medemensen ziet.
Wie wordt in 't hart niet door die snaar bewogen
ziende de nood van hen op velerlei gebied.
Wij zijn verhard en zijn niet uit op redding
als wij de vluchtelingenstroom zien gaan.
Niet echt bewogen wanneer stervend in de bedding
wij velen opgejaagd zien ondergaan.
De politiek heerst over dood en leven
want huis en haard hebben miljoenen al niet meer.
Die honger ziekten trachten 't overleven
in angst en in een voor hen uitzichtloze sfeer.
Ons chequeboek wordt somtijds nog wel getrokken
met een bedrag waar het Rode Kruis mee helpt.
De afkoopsom waar ons geweten bij betrokken
gesust wordt die de nood maar tijdelijk stelpt.
Maar er moet in de wereld meer gebeuren
wie staat er op en wie verheft luide zijn stem.
Om al het onrecht in de wereld af te keuren
wie wijst op die verantwoording met grote klem?
Of leggen wij die liever in Gods handen
wachtend tot God die zaak heeft afgerond.
Om ons aan deze opdracht niet te hoeven branden
maar kiest voor wat men zelf belangrijk vond.
Wie geen protest in dit verhaal laat horen
als gelovige niet doet wat God bevolen heeft.
Hij zal tot 't komend Godsrijk dan ook niet behoren
wanneer hij zijn verantwoording uit handen geeft.
