Het lijkt wel of de hemel huilt
als d’ aarde zich in ’t donker schuilt
steeds meer en meer het licht ontbreekt
en er geen nieuwe dag aanbreekt.
Er vallen stromen op ons pad
zij maken heel de wereld nat.
‘t Is of de hemel zeggen wil
de sfeer op aarde is zo kil.
Zo huilt de hemel met ons mee
haar waterstroom wordt als de zee.
Want ook de hemel wacht op ’t licht
door God op aarde opgericht.
’t Blijkt dat God tranen lopen laat
als Hij ziet hoe ’t op de aarde gaat.
Hij hoopt dat er weer liefde groeit
die vroeg of laat weer welig bloeit.
