Er wordt zoveel emotionele schade,
in mensenlevens toegebracht.
Waarmede vele mensen overladen,
zien hoe geliefden worden afgeslacht.
Door het geweld van bommen en granaten,
en kogels op hen afgevuurd.
Een regen die neerdaalt op huizen en in straten,
op steden en op dorpen afgestuurd.

De impact daarvan is niet te beschrijven,
het leed verwondingen de pijn.
Met beelden die in ’t hart geschreven blijven.
en er een mensenleven zullen zijn.
De wanhoop en het naar de hemel schreeuwen,
stijgen omhoog tot aan de hemelpoort.
Door hen die zijn geworpen voor de leeuwen,
met steeds de vraag of God hun roepen hoort.

Een stroom van bloed blijft over d’ aarde vloeien,
door het geweld wat niet verstomt.
Maar dat gestadig meer en meer blijft groeien,
wat menig hart tot in het diepst verwondt.
De dood is zichtbaar niemand houdt hem tegen,
en trekt met kille hand zijn wrede spoor.
Wij zien de doden liggend langs de wegen,
hun leven ging door het geweld teloor.

Ik kan de beelden nauwelijks aanschouwen,
en merk hoe diep mij ’t aanzicht raakt.
Van al die mannen kinderen en vrouwen,
waar aan een einde van hun leven is gemaakt.
Ik kan alleen maar biddend blijven hopen,
dat God de wonden in de harten heelt.
Die menigeen door het geweld heeft opgelopen,
en het geweld op aarde nooit meer levens steelt.